Hoofdstuk 4: Mijn femdom slaaf bezitten

We waren nu op een dieper niveau. Mijn onderdanige werd een femdom slaaf en was dwang thuis, tenzij ik hem toestemming gaf om weg te gaan. Ik was de enige persoon met wie hij contact mocht hebben.

Plotseling, Ik stopte elk lichamelijk contact met mijn onderdanige.

Door volledig het lichaamscontact met mij te verliezen, verloor hij de zintuiglijke bevrediging die ik hem gaf (aanraking, smaak, en geur).

Ons leven was zo vol routines dat praten met hem onnodig werd. Voor hem, een blik was genoeg om te begrijpen wat ik wilde.

Ik verplichtte mijn slavin niet meer te sprekenindien niet gevraagd. Bijgevolg verloor hij, door het verlies van spontane woorden, een enorm aandeel in zijn recht van meningsuiting. Het was gewoon onnodig.

Dit was geen gemakkelijke stap geweest. Bijgevolg moest ik streng zijn en elke fout met de juiste strafmethode bestraffen. Discipline werd een must in mijn femdom relatie.

Ik gebruikte Skinner's operante conditionering als een leerproces. De beloning voor mijn sub was: een warme maaltijd in een kom, een moment van rust, de aanblik van mijn naakte lichaam, de mogelijkheid om mij iets te vragen, en nog een paar mogelijkheden.

De tijd ging voorbij, en mijn sub stopte volledig met het aanraken, ruiken of proeven van mijn huid. Het enige wat hij kon doen was naar me kijken en daar plezier aan beleven. Ik vond dit geweldig, en ik wilde dit nog meer uitbuiten.

Allereerst, Ik verbied hem om me recht in de ogen te kijken. Hij kon dat alleen doen als beloning, of wanneer hij mijn toestemming kreeg.

Mijn sub wist dat door zijn bevrediging van zijn laatste en belangrijkste zintuig te verliezen, hij ook definitief verloor elk liefdevol en emotioneel contact met mij.

Bovendien, mijn plan omvatte ook de noodzaak van het hebben van dat mijn onderdanige zijn identiteit als persoon volledig verliest.

Dit is waarom ik hem beval om een full-face BDSM masker dragen.

Zijn identiteit was ernstig aangetast en stopte hij geleidelijk om hem als een persoon te zien.

Ik beval hem om mij ziet als de enige persoon in zijn wereld.

Ik wilde zijn liefde voor mij voelen toen ik hem opsloot in de kooi, nadat ik de lichten had uitgedaan. Bovendien wilde ik zijn adem voelen, zijn blik, zijn gehechtheid aan ons femdomverhaal.

Maar ik had nog een laatste ding nodig om het eigendom compleet te maken.

Als gevolg daarvan, gaf ik een smid opdracht om een ijzeren staaf met de tekst "eigendom van MK".

Ik liet de ijzeren staaf lange tijd in de open haard liggen voordat ik mijn sub beval zich bij mij in de woonkamer te voegen.

Dit levenslange merkteken was het symbool van mijn eigendom, mijn geschenk voor hem. Van nu af aan, in elk moment van zijn leven, zou mijn onderdanige onthouden dat mij dienen zijn enige levensdoel is. Hij begreep dat, een blik genoeg was.

Ik vroeg hem: "Zul je me onvoorwaardelijk liefhebben en je overgeven aan mijn macht?". Hij antwoordde: "Ja, Meesteres, dat zal ik doen."

Daarom liet ik hem op de grond hurken en markeerde hem op zijn blote billen. Hij gilde als een varken en voelde op de grond. Toen mompelde hij "Ik hou van u, mijn meesteres".

Daarna ging ik dichter bij hem staan en fluisterde tegen hem "je bent mijn vriend geweest, een butler, een dienaar, een 24/7 toegewijde onderdanige. Welkom in je nieuwe rol als femdom slaaf.. Ik hou van je."

Tot besluit, was mijn transformatie voorbij. Ik was letterlijk een ander mens aan het bezitten. Volledig.

Mijn femdom slaaf accepteerde zijn nieuwe leven, dat bestond uit gehoorzamen en op natuurlijke wijze voldoen aan mijn verlangens en behoeften. Hij begreep dat dit de enige manier was om dicht bij me te blijven. Het dienen van zijn Meesteres was het enige doel in zijn leven.

Samenvattend, vandaag veranderde er niets behalve het feit dat vertellen we dit verhaal aan het publiek via deze website.